หลักของศาสดา

เออ…พอย้อนมาดูการตลาด ของสองบริษัท เมื่อก่อน Sony พยามยามบังคับให้คนใช้ผลิตภัณฑ์แบบครบวงจร ตั้งแต่ walkman> Wi-o > component> bravia> cyber shot> Play station> memory stick
คุณต้องมีนี้โน้นนั้น แต่การสื่อสารของ sony ที่มีต่อผู้ใช้ ทำให้คนรู้สึกเหมือนถูกบีบบังคับ ผลที่ตามมาคือการต่อต้าน ผู้คนเบื่อหน่ายและต้องการหลุดพ้นจากอารยธรรม sony และทำให้ sony ล้มไม่เป็นท่า

ส่วน apple ใช้หลักการ ต้อนมาทีละนิด ประนีประนอม เริ่มจากตัว macที่ทำมาให้ designerใช้ พอ iPhone ออกมา เขาไม่ได้บังคับว่า คุณต้องมี mac ถึงใช้ iPhone ได้ apple ไม่ได้สร้างสิ่งใหม่ แต่เอาสิ่งเดิมที่มีอยู่มาย่อส่วน คนที่เคยใช้macอยู่ก่อนก็ไม่คิดอะไร เห็นหน้าตามันเหมือนกัน คงไม่ต้องไปเรียนรู้อะไรใหม่ก็ลองใช้ดู พอipad ออกมามันก็ใช้งานได้เหมือน mac คนก็คิดแค่ว่า เออดีขี้เกียจแบกคอม เอาเครื่ิองนี้ไปใช้แทนก็ได้ ก็ซื้อ ทำไปทำมากลายเป็นว่าซื้อแบบครบวงจร เป็นสาวกไปเลยแบบไม่รู้ตัว…พอคนที่เพิ่งหัดใช้ iPhone เห็นคนกลุ่มนี้เค้ามีครบ ก็อยากได้บ้าง apple ไม่ได้ยัดเยียด คุณจะมีก็ได้ ไม่มีก็ได้ ใช้ได้เหมือนกัน แต่คนอื่นเค้ามี…อ๊ะ กลายเป็นว่าคุณนั้นเองที่อยากมี พูดอย่างง่ายๆ คุณใช้แล้วมีความสุข คุณใช้เพราะมันประศูนย์กลางระหว่าง คุณ กับหลายๆอย่าง รู้แล้วใช่มั้ยว่าทำไม มันถูกเรียกว่า universal+…….